ROZPOWSZECHNIANIE FILMÓW PRZEZ INSTYTUCJE OSWIATOWO-KULTURALNE

Rozpowszechnianie filmów oświatowych do września 1936 r. szło utartymi torami. Organizacje społeczno-oświatowe, posługujące się w swej pracy filmem, posiadały niekiedy całą sieć własnych kin wędrownych lub stałych. Wymienić tu można poza Polską Macierzą Szkolną, Towarzystwem Szkół Ludowych i Towarzystwem Czytelni Ludowych, Towarzystwem Budowy Szkół Powszechnych, Ligą Morską i Kolonialną także Wici, sejmiki powiatowe, Ochotnicze Straże Pożarne oraz osoby prywatne. Imprezy organizowane przez te instytucje z niewielkimi wyjątkami miały charakter dochodowy. Gros programu stanowiły więc polskie filmy fabularne, ale z nimi docierały też do różnych krańców Polski jako dodatki filmy popularno-naukowe i tygodniki aktualności. Według informacji Seweryna Nowickiego, począwszy od 1935 r. poza szkołami czynnych było na terenie całej Polski około 400 wąskotaśmowych aparatów dźwiękowych. Z władz państwowych najwięcej doceniały pokazy kulturalno-oświatowe Ministerstwo Spraw Wojskowych i Korpus Ochrony Pogranicza.
Obydwie te instytucje posiadały wiele kin objazdowych, obsługujących i ludność cywilną, zwłaszcza kresową.